18 feb Coachend leiderschap met feedback als GPS
Op dag twee van de Inspirerend Coachen cursus die ik volg, duiken we in het onderwerp “Zwemmen in feedback”. Al meteen leer ik een slechte gewoonte af. Dat is denken in termen van positieve en negatieve terugkoppeling. “Gooi dat idee maar overboord”, zegt de coach. “Wat hebben een fietstocht en feedback gemeen?” vraagt ze. Op je fiets krijg je allerlei signalen: een bocht, een gat in het wegdek, een breed pad en dan plots een versmalling, een auto die passeert. Die input is neutraal, niet goed of slecht. Ze helpt je om constant bij te sturen, om te versnellen of om te vertragen. Ze helpt je vooruit. Coachend leiderschap gebruikt feedback als GPS.
Dit doet me denken aan mensen waar ik in mijn loopbaan het meest van leerde. Zij waren meesters in het geven van feedback. Ze pasten coachend leiderschap met feedback als GPS dagelijks toe. Ze gaven me constant signalen. Hun feedback was de GPS die mij hielp om te groeien. Dit is wat ik vandaag in mijn leiderschap coaching en career coaching nog altijd meeneem van hun aanpak:
#1: Veelvuldig, klein en concreet waarderen
Een manager waar ik jaren mee heb samengewerkt, was hier keigoed in. Na een meeting zei ze me: “sterk dat je je eigen mening hebt durven verdedigen”. Of “wow je had je publiek op je hand tijdens de klantenpresentatie”. Het waren kleine, precieze opmerkingen, on the spot. Dat gaf mijn zelfvertrouwen en mijn motivatie een geweldige boost. Die zelfzekerheid maakte dat ik meer open stond voor kritiek.
Van nature leg ik de lat hoog, zowel voor mezelf als voor anderen. Daardoor heb ik de neiging om alles wat goed loopt normaal te vinden. Daar moet je niets over zeggen, toch? Van haar leerde ik minder spaarzaam te zijn met mijn appreciatie. Ik geef toe, het kost me soms nog moeite, maar ik ga actief op zoek naar dingen die goed gaan en zeg er iets over. Het werkt veel beter dan altijd te zeuren over het ene ding dat nog verbeterd kan worden.
#2: Kritiek hier-en-nu
Opsparen van kritiek is geen goed idee, dat heb ik zelf ondervonden. Bij de aanwerving van een nieuwe medewerker had ik een slecht gevoel tijdens de onderhandeling. Telkens als ik dacht we zijn eruit, kwam hij met nieuwe eisen. Het ergerde mij, maar ik zei er niets van. Het was niet het moment om in conflict te gaan want de vacature moest dringend gevuld worden. Hij startte en vertoonde hetzelfde gedrag. Er was altijd wel iets waar hij niet tevreden over was. Ik kropte op in de hoop dat het zou overwaaien. En op een dag ontplofte ik. Alles kwam eruit, in algemene termen, uitvergroot, emotioneel en persoonlijk. Voor de collega een grote verrassing, dat had hij niet zien aankomen. Het kan ook anders.
De hier-en-nu aanpak herinner ik me ook nog heel goed. Het was een uiterst onaangename taxi rit naar de luchthaven. Dat moment koos mijn functionele directeur om er mij op attent te maken dat ik onvoldoende communiceerde richting hoofdkwartier. Prettig was het gesprek niet. Maar er was wel een specifieke aanleiding en hij had niet gewacht om mij daarover aan te spreken. Het gaf mij meteen de gelegenheid om er iets aan te doen.
#3: Hoe minder franjes des te groter de leercurve
Afgelopen zomer leerde ik op 48 uur virtuele trainingen te geven. Het was pijnlijk, maar de beloning was groot. Na een dry-run met mijn mentor vroeg hij: “Hoe denk je zelf over je prestatie?” Ik voelde dat het niet goed zat en ik danste een beetje rond het onderwerp. Hij gaf aan dat hij feedback altijd gaf zonder een laagje suiker. Ik was gewaarschuwd en inderdaad, hij spaarde me niet. Die nacht heb ik slecht geslapen maar de boodschap was wel aangekomen. Ik heb de handschoen opgepakt en na de volgende oefensessie mocht ik aan de slag.
#4: Zeg het met een EN/EN
Als ik toch eens aarzel om waardering of kritiek te geven dan gebruik ik een EN/EN boodschap. Soms stel ik waardering uit omdat ik denk dat de persoon al wel een stapje maakt in de goede richting maar wil ik vermijden dat hij gelijk denkt dat hij alles al kan. Eerder dan niets te zeggen, gebruik ik de EN/EN truc. Dat klinkt dan ongeveer zo: “Ik vind dat je een heel accuraat verslag hebt gemaakt, daarmee wil niet zeggen dat je alles onder de knie hebt.”
Wanneer een bezorgdheid me weerhoudt kritiek te geven, dan is de dubbele boodschap ook handig. Bijvoorbeeld : “Ik wil je niet kwetsen, maar toch wil ik je meegeven dat..”
Of: “Ik kan er volledig naast zitten en toch denk ik dat deze oplossing niet zal werken. Hoe zie jij dat?”
#5: Verwater je kritiek niet bij weerstand
Toen ik een tijdje geleden aan een ondernemer meegaf dat het digitaal aanbod nog niet voldoende was uitgewerkt om klanten aan te trekken, sprong hij meteen in het defensief. Eerder dan te minimaliseren of terug te krabbelen, herhaalde ik mijn punt en liet ook ruimte om zijn mening daarover te horen. Dat ging ongeveer als volgt : “Ik denk dat het digitale platform een cruciaal onderdeel is van de business. Hoe zie jij dat?” Dat hielp om naar oplossingen te kijken eerder dan te verzanden in een welles-nietes debat.
“Om kritiek te vermijden, doe niets, zeg niets, wees niets” – Elbert Hubbard.
Omdat ik nog altijd vooruit wil, kijk ik uit naar jouw feedback op dit artikel.
Geen reactie's