Krijgen vrouwelijke leiders wat ze verdienen?

07 apr Krijgen vrouwelijke leiders wat ze verdienen?

Twee weken geleden nam ik deel aan het Wise Women Webinar georganiseerd door het Business Angels Network Vlaanderen. De presentatie van Véronique Bockstal – onderneemster, docent en auteur van het boek “De vrouw van 1 miljoen”- deed me de vraag stellen. Krijgen vrouwelijke leiders en founders wat ze verdienen?

Vrouwelijke leiders missen hun fair share 

Slechts 1% van het durfkapitaal in Europa gaat naar female founders. Voor gemengde teams stijgt dit meteen naar 13,5%.
Als Business Angel kom ik maar weinig dames tegen in de business pitches. Mannen vertegenwoordigen 95% van de Business Angel populatie en 21% overwegen te investeren in een vrouw.
Bij de bankfinanciering is het niet veel beter. Onderzoek toont aan dat vrouwelijke CEO’s soms meer betalen zowel in rente (0,5% hogere rentevoeten) en in waarborgen (5,2% hoger). Vrouwelijke ondernemers – die ongeveer 20% uitmaken van Belgische zelfstandige ondernemers in hoofdberoep – missen hun fair share van de investeringsmiddelen.

In de bedrijfswereld vertaalt de ongelijkheid zich nog steeds in het loon. Het Loonkloofrapport¹ toont een verschil van 9,2% in de gemiddelde bruto jaarlonen gecorrigeerd voor de arbeidsduur. De kloof loopt op tot 23,1% wanneer er geen rekening wordt gehouden met de arbeidsduur.

Bij een vergelijking van de brutolonen voor voltijdse medewerkers² valt het op dat vrouwen oververtegenwoordigd zijn in de categorieën lager dan 3.250 euro,  terwijl er procentueel meer mannen in de hogere loonschalen terechtkomen. Van de voltijdse werkende mannen verdienen 35,1% meer dan 4.000 euro bruto per maand, voor vrouwen is dit slechts 27,6%. Lonen van boven de 5.000 euro zijn voor 17% van de werkende mannen weggelegd en voor 13,4% van de vrouwen.
De cijfers zeggen twee dingen. Vrouwen worden minder betaald voor dezelfde job en zij werken vooral in functies die minder gewaardeerd worden.

Moeten vrouwelijke leiders en ondernemers gefixed worden?

Woorden van een man – what else? En toch ben ik geneigd in deze stelling mee te gaan. Ik geloof dat wij vrouwen op vier punten aan onszelf kunnen werken.

#1 Vrouwelijke leiders en ondernemers mogen hun succes meer verkopen

Female founders realiseren een opbrengst van 0,78 cent per geïnvesteerde dollar. Dat is 2,5 keer meer dan hun mannelijke collega’s die 0,31 cent behalen. Bovendien zijn ze betere terugbetalers met een 30% lagere default rate. Waarom heb ik dat nooit gehoord in een pitch voor een business case gebracht door een vrouwelijke zaakvoerder?

Het ILO ³ peilde bijna 13.000 bedrijven in 70 landen. Meer dan 57 procent van de respondenten ging akkoord met de stelling dat initiatieven voor meer diversiteit de bedrijfsresultaten verbeteren. Bijna drie vierde van de bedrijven die genderdiversiteit in hun management bijhielden, rapporteerden een winststijging tussen 5 en 20 procent, en de meerderheid stelde een stijging tussen 10 en 15 procent vast. Waarom zetten vrouwelijke leiders hun bijdrage aan bedrijfsresultaten niet meer in de verf?

#2: Als je weet dat mannen zich vaak overschatten dan is onderschatting geen optie

Skiërs, en meer bepaald mannelijke skiërs, denken dat ze veel beter zijn op de latten dan ze in werkelijkheid zijn. Dat blijkt uit recent Nederlands onderzoek van de Alarmcentrale Eurocross en het Leids Universitair Medisch Centrum. Onderzoekers gingen mee op de piste en ze bevroegen de skiërs eerst naar hun niveau. Voor de ogen van enkele skileraars maakten ze vervolgens een afdaling.
Daaruit bleek dat liefst 90 procent van de mannelijke skiërs hun vaardigheden hoger inschatte dan eigenlijk het geval was. Bij vrouwelijke skiërs was dat ‘maar’ 64 procent.

Op de werkvloer is dit niet anders. Vrouwelijke leiders en ondernemers hebben de neiging een realistische business prognose voor te stellen. Wanneer ze presenteren aan mannen- die rekening houdend met hun eigen gedrag een “optimisme correctiefactor” incalculeren – dan verkleinen ze de kans om het business plan te kunnen verkopen. Véronique Bockstal getuigde daar zelf over. Ze deed een investeringspitch voor een bedrijf met een prognose van meer dan 1 miljoen euro omzet in de komende jaren.  De response die ze kreeg was: “Ga je je daarvoor moe maken?”.

#3: Vrouwelijke leiders en founders mogen wat meer uit hun kot komen

Netwerken was ook mijn ding niet. Dat kan je lezen in mijn artikel Stop met netwerken, maak vrienden. Ik wou de senior executives toch niet lastig vallen. Concentreren op mijn job en mijn resultaten, dat zou toch volstaan om me te laten opmerken. Gelukkig gaf mijn leidinggevende me een duw om toch stappen te zetten en ik heb er nooit spijt van gehad. Zet de excuses van geen tijd en geen goesting dus even opzij als je een top functie ambieert.
De ondernemerswereld hanteert dezelfde regels. In 80% van de gevallen vinden founders funding via doorverwijzing. Zo gebeurde het ook met mij. Zonder mijn netwerk had ik nooit het bedrijf gevonden waarvan ik CEO en mede-eigenaar werd, laat staan dat ik de investeerders alleen had kunnen overtuigen om middelen te voorzien. Dankzij het netwerk van mijn zakenpartner hebben we het bedrijf ook opnieuw kunnen verkopen aan een internationale groep.

#4: Bondgenoten zoeken en hulp vragen

In het bedrijf waarvoor ik werkte stond carrière maken gelijk aan ervaring opdoen in het buitenland. Mijn man en ik zagen een opportuniteit om samen onze loopbaan uit te bouwen door een transfer voor te stellen naar de U.K, waar de hoofdkwartieren van onze beide bedrijven op enkele kilometers van mekaar lagen. Voor ik het goed en wel besefte zat hij in London. Na wat aandringen kreeg ik ook een voorstel. Maar omdat ik toch mijn echtgenoot volgde, moest ik me tevreden stellen met een local package. Verdiende ik nu echt niet meer dan dat?
Op mijn nieuwe kantoor leerde ik al snel mijn collega’s – allemaal mannen – beter kennen en enkelen werden mijn bondgenoten. Zij ondersteunden me in het streven naar dezelfde voorwaarden als voor andere expats die dezelfde job deden én ze waren veel beter in onderhandelen dan ik. Ik kreeg van hen advies hoe ik het kon aanpakken en het werkte. Na zes maanden kreeg ik wat ik had genegotieerd.
Nog alle dagen ontmoet ik vrouwen én mannen die bereid zijn om vrouwelijke leiders te ondersteunen in hun ambities. Alleen moeten we leren hen om hulp te vragen.

¹ Bron: Loonkloofrapport 2021- FOD Werkgelegenheid, Arbeid & Sociaal Overleg
² Bron: Statbel, Enquête naar de Structuur en de Verdeling van de Lonen
³ Bron: ILO rapport Women in Business and Management, The business case for change