De uitdaging van virtueel werken

02 jun De uitdaging van virtueel werken

Wachten op een vaccin tegen virtueel werken

Covid19 heeft nog een andere kwaal meegebracht.  Het virtuele werken.  Sinds midden maart speelt ons leven zich voornamelijk af achter een scherm in ons kot.  Ben ik de enige die zo stilletjes aan virtueel verzadigd geraak? 

Studeren zonder te filosoferen

In maart heb ik me ingeschreven voor het postgraduaat “Inspirerend Coachen” aan de Artevelde Hoge School in Gent.  Normaal gezien start deze opleiding in september.  Wat is nog normaal in deze tijden?  Volgende maand krijg ik daar hopelijk nieuws over.  Geduld is niet mijn sterkste eigenschap.  Daarom ben ik afgelopen week alvast met een thuisstudie Loopbaan Coach gestart.

Mijn pakket wordt afgeleverd en ik krijg toegang tot het e-campus platform.  Docent P. Debeaune zal mijn traject ondersteunen.  Vol goede moed begin ik aan de eerste hoofdstukken.  Ik maak netjes mijn oefeningen en stuur ze via mail door.  De coach verbetert en stuurt terug. 
Vanaf hoofdstuk vier -Coaching technieken- wordt de uitdaging groter.  Om deze onder de knie te krijgen krijg ik een zelfanalyse voorgeschoteld. Begrippen zoals vaardigheden en competenties passeren de revue.  Is er dan een verschil tussen die twee?  Deze opdrachten zijn niet langer binair, juist of fout.  Ik mis een levend gesprek met de prof en met medestudenten om de stof echt te doorgronden.  Hoe doe je dat via mail?
 
En wat met al die studenten die nu in de blok zitten?   Eenzaam achter de computer.  Geen babbel op café na het examen om antwoorden te vergelijken en te speculeren of dit een eerste of tweede zit zal worden.  Als online studeren het nieuwe normaal wordt, dan is er werk aan de winkel om menselijke interactie in te bouwen. “Me, myself and I” volstaan niet.

Het verlangen naar een echte vergadering

De Business Angels Matching Forums, de boekbesprekingen, de ronde tafels, …  alle meetings zijn nu digitaal.  Virtueel werken is een feit en het lukt. Wie had echter ooit gedacht dat ik echte vergaderingen zou missen?  “Vergaderingen waar minutes worden bijgehouden en uren worden verloren.”  Saaie meetings, die uitlopen, waar niemand op tijd komt en waar nooit iets beslist wordt.  Ik verlang ernaar.

De eerste weken was ik dolenthousiast over Zoom.  Geen verplaatsing, geen file, joepiee.  Zo efficiënt, zonder zijdelingse conversaties.  Niemand onderbreekt en mocht dat toch gebeuren dan zet je gewoon de “mute” knop aan.  Iedereen luistert, dat denken we tenminste.  Ben ik de enige die afgeleid word door mijn eigen beeld op het scherm? Ligt mijn haar wel goed? Oeps wat werd daar zonet gezegd? De meetings lopen zelden uit en toch heb ik altijd een punthoofd na verloop.  Je steekt er veel energie in en je krijgt er weinig voor terug.

Logica overtuigt, emotie motiveert -J.Alter

De digitale tools helpen ons doorheen rare tijden.  Gelukkig maar, anders zou er helemaal geen contact meer zijn.  Dertig jaar geleden hadden we mekaar een fax kunnen sturen en dat was het dan zo ongeveer.  Nieuwe opportuniteiten bieden zich aan.  We hebben het vertrouwen gekregen om massaal thuis te werken. Dat was enkele maanden geleden onvoorstelbaar. Ondernemers denken er al aan om dure kantoren te bannen of tenminste te verkleinen.  We hoeven niet allemaal meer op dezelfde plaats te zijn om de zaken te laten draaien.  Minder afleiding – tenminste als de kids eindelijk weer naar school mogen – , geen geroddel, excellent voor de productiviteit.

Samenwerken is echter meer dan uitwisseling van logische data via een 2D platform.  De beste ideeën worden vaak geboren bij de koffiemachine. Het zijn juist de vervelende “side conversations” die mensen dichter bij mekaar brengen.  De beste teams onderscheiden zich door vertrouwen en door open en eerlijk met mekaar om te gaan.  Emoties motiveren hen om er echt voor te gaan.  Laat het nu net gevoelens en emoties zijn die zich met virtueel werken moeilijk laten peilen.

De grote uitdaging van het nieuwe normaal is er één van vlees en bloed.   Teams die de “Best of 2D & 3D world” combineren gaan er sterker uitkomen.  Vaccins ontwikkelen niet snel.  Het zal van onze eigen creativiteit afhangen.  Misschien moeten we maar eens een wandelvergadering bedenken op veilige afstand en in open lucht.  Of een balkon presentatie?   We kunnen zeker nog leren van acteurs. Zij slagen er wel in emoties los te maken op het scherm.  Hoe kijken zij in de camera? Ik heb er vertrouwen in dat we oplossingen gaan bedenken. Het komt allemaal goed. Als we de menselijke emotie ook een plek geven dan wordt het misschien wel beter dan ooit tevoren.